Search

[Sirintha]

จมูกอิเล็กทรอนิกส์ เทคโนโลยีนี้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อเลียนแบบการรับกลิ่นของมนุษย์ แต่แทนที่จะใช้เซลล์ประสาทรับกลิ่นแบบธรรมชาติ มันใช้ เซนเซอร์พิเศษ ตรวจโมเลกุลของกลิ่นในอากาศ แล้วแปลงข้อมูลเป็นสัญญาณดิจิทัลให้ระบบ AI วิเคราะห์ เทคโนโลยีนี้แม่นยำและเร็วทันใจอย่างไม่เชื่อได้ มันสามารถแยกเป็นชนิดและประเภทกลิ่นได้ละเอียดกว่าจมูกมนุษย์ ตรวจกลิ่นที่พวกเราอาจไม่รู้สึกได้ และยังไม่ล้าเหมือนเวลาที่คนพวกเราสูดดมอะไรนานๆ

ตอนนี้ E-nose กำลังถูกเอาไปใช้ในหลากหลายวงการ ในอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม มันช่วยตรวจสอบคุณภาพของเหล้าองุ่น กาแฟ หรือหากแม้แต่สูดดมกลิ่นเนื้อสัตว์ว่ายังสดอยู่ไหม ในวงการหมอ มันถูกใช้ในการดมกลิ่นลมหายใจเพื่อตรวจค้นโรคบางชนิด ยกตัวอย่างเช่น โรคมะเร็ง เบาหวาน หรือโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจ ด้านสิ่งแวดล้อม มันสามารถตรวจค้นมลภาวะหรือก๊าสอันตรายในอากาศได้แบบเรียลไทม์ และที่เจ๋งกว่านั้นคือ ในงานด้านความปลอดภัย ก็ยังสามารถตรวจหาวัตถุระเบิด ยาเสพติด หรือสารเคมีอันตรายได้อย่างแม่นยำ

สิ่งที่ทำให้เทคโนโลยีนี้น่าตื่นตาตื่นใจเพิ่มขึ้นคือการนำ AI, IoT และ Big Data มาช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้มันเฉลี่ยวฉลาดขึ้นไปอีก ตอนนี้นักวิจัยกำลังพัฒนาให้ E-nose มีขนาดเล็กลงจนกระทั่งสามารถใช้งานบนสมาร์ทโฟนหรืออุปกรณ์พกพาได้ ถ้าเกิดวันหนึ่งพวกเราสามารถใช้มือถือเพื่อตรวจสอบคุณภาพอาหาร หรือหากแม้แต่เช็กว่าสุขภาพพวกเราปกติดีไหมจากลมหายใจ จนถึงเรียกได้ว่าเทคโนโลยีนี้กำลังจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน กันเลยทีเดียว



เปิดเผยกลไกจมูกอิเล็กทรอนิกส์ในการวิเคราะห์สารระเหย ค้นพบวันนี้!

จมูกอิเล็กทรอนิกส์ (Electronic Nose หรือ E-nose) เป็นเทคโนโลยีที่ออกแบบมาเพื่อเลียนแบบกระบวนการรับทราบกลิ่นของมนุษย์ แต่ใช้หลักการทางวิทยาศาสตร์และสติปัญญาประดิษฐ์ในการวิเคราะห์องค์ประกอบของกลิ่นแทนประสาทสัมผัสของมนุษย์ โดยระบบนี้ทำงานผ่าน เซนเซอร์ตรวจหาสารระเหย (Gas Sensors) ซึ่งสามารถแยกแยะโมเลกุลของก๊าซที่ลอยอยู่ในอากาศ จากนั้นเซนเซอร์จะเปลี่ยนสัญญาณเคมีพวกนั้นเป็นข้อมูลทางกระแสไฟฟ้า และส่งไปยัง ระบบประมวลผลกลาง (Data Processing Unit) เพื่อทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ สติปัญญาประดิษฐ์ (AI) และอัลกอริธึม Machine Learning

สิ่งที่ทำให้ E-nose แตกไม่เหมือนกับการดมกลิ่นของมนุษย์คือความสามารถในการตรวจสารที่สลับซับซ้อนถึงแม้ในระดับโมเลกุลที่ต่ำมาก และยังสามารถแยกแยะสารเคมีที่เหมือนคลึงกันได้แม่นยำกว่า โดยกระบวนการทำงานเริ่มจากการที่อากาศถูกดูดเข้าไปในอุปกรณ์ ก่อนที่สารระเหยจะสัมผัสกับเซนเซอร์ที่ถูกออกแบบให้ไวต่อสารเคมีเฉพาะชนิด เมื่อเกิดปฏิกิริยาทางกระแสไฟฟ้า ระบบจะทำการวิเคราะห์ ลายพิมพ์นิ้วมือทางเคมี (Chemical Fingerprint) ของกลิ่นนั้นๆและนำไปเปรียบเทียบเทียบกับฐานข้อมูลที่มีอยู่
ซึ่งมีการพัฒนาและขยายอย่างตลอดผ่านการทำความเข้าใจของ AI จะก่อให้เทคโนโลยีนี้สามารถแยกแยะความแตกต่างของกลิ่นได้

ถึงแม้เป็นกลิ่นที่มนุษย์รับทราบได้ยาก ดังเช่นว่า การตรวจสารอินทรีย์ระเหยง่าย (VOCs) ในสิ่งแวดล้อม หรือตรวจค้นกลิ่นที่เกี่ยวข้องกับโรคบางชนิดในลมหายใจของมนุษย์ E-nose ถูกใช้ประโยชน์ในอุตสาหกรรมต่างๆไม่ว่าจะเป็นการควบคุมคุณภาพอาหาร การวิเคราะห์ระดับความสดใหม่ของเนื้อสัตว์ การตรวจค้นก๊าซพิษในอุตสาหกรรมเคมี หรือถึงแม้กระทั่งใช้ในงานด้านความมั่นคงเพื่อตรวจค้นวัตถุระเบิดและสารเสพติด

อีกทั้งยังสามารถเชื่อมต่อกับ Internet แบบเรียลไทม์เพื่อทำให้การเฝ้าระวังกลิ่นเป็นไปได้แบบเรียลไทม์ นอกจากนั้น เทคโนโลยีนี้ยังถูกพัฒนาให้มีขนาดเล็กลงและสามารถติดตั้งในอุปกรณ์พกพา ซึ่งหมายความว่าในอนาคตพวกเราอาจสามารถใช้สมาร์ทโฟนเพื่อตรวจสอบคุณภาพอากาศ หรือถึงแม้กระทั่งวิเคราะห์สุขภาพของตนผ่านกลิ่นลมหายใจได้ เทคโนโลยี E-nose ไม่ได้เป็นเพียงแค่เครื่องมือที่ใช้ในห้องปฏิบัติการเท่านั้น แต่กำลังกลายเป็นเทคโนโลยีที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวันของพวกเรามากขึ้น และอาจปฏิวัติวิธีที่มนุษย์รับทราบและวิเคราะห์กลิ่นไปตลอดกาล

ความท้าทายและแนวทางการพัฒนาในเทคโนโลยีจมูกอิเล็กทรอนิกส์ ติดตามความก้าวหน้า!

แม้ จมูกอิเล็กทรอนิกส์ จะถูกพัฒนาให้สามารถตรวจและวิเคราะห์กลิ่นได้อย่างละเอียด แต่เทคโนโลยีนี้ยังคงพบเจอกับอุปสรรคหลายด้านที่ต้องได้รับการแก้ไขเพื่อให้สามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด หนึ่งในความท้าทายหลักคือ การแบ่งกลิ่นที่คล้ายกันอย่างละเอียด เนื่องจากองค์ประกอบของสารระเหยในอากาศมีความสลับซับซ้อนสูง และกลิ่นที่มนุษย์คิดว่าแตกแตกต่างกัน บางครั้งอาจมีโครงสร้างทางเคมีที่ใกล้เคียงกันมากกระทั่งทำให้เซนเซอร์ตรวจผิดพลาดได้

นอกนั้น สภาพแวดล้อมที่ปรวนแปร ได้แก่ อุณหภูมิ ความเปียกชื้น และมลพิษในอากาศ ยังมีผลต่อความแม่นยำของระบบ โดยยิ่งไปกว่านั้นในสถานการณ์ที่ต้องวิเคราะห์กลิ่นที่มีปริมาณน้อยมาก ความไม่แน่นอนนี้ทำให้การนำเทคโนโลยีไปใช้งานในอุตสาหกรรมบางประเภท อาทิเช่น การตรวจหาโรคจากลมหายใจ หรือการตรวจสอบสารแปดเปื้อนในอาหาร ยังคงต้องมีการปรับแต่งให้สามารถใช้งานได้จริงอย่างแม่นยำ

อีกปัจจัยสำคัญที่ต้องได้รับการแก้ไขคือ ความเสถียรของเซนเซอร์ในระยะยาว ตอนนี้อุปกรณ์ตรวจค้นกลิ่นมักมีปัญหาด้านอายุการใช้งานที่สั้น เพราะเหตุว่าเซนเซอร์มีลักษณะท่าทางที่จะเสื่อมสภาพเมื่อใช้งานไปนานๆหรือสัมผัสกับสารระเหยบางประเภทบ่อยๆทำให้ต้องมีการเปลี่ยนเซนเซอร์บ่อยซึ่งเพิ่มเงินลงทุนการใช้งาน อีกทั้ง ขนาดของอุปกรณ์ที่ยังค่อนข้างใหญ่และเงินลงทุนการผลิตที่สูง ทำให้ยังไม่สามารถเข้าถึงตลาดผู้บริโภคทั่วๆไปได้อย่างแพร่หลาย

นอกเหนือจากนี้ การพัฒนา อุปกรณ์ตรวจค้นกลิ่นแบบพกพา ที่มีขนาดเล็กลงและสามารถใช้งานได้ในชีวิตประจำวัน ได้แก่ อุปกรณ์ตรวจสอบคุณภาพอาหารแบบพกพา หรือเครื่องมือช่วยตรวจหามลภาวะในอากาศสำหรับใช้ภายในบ้าน กำลังเป็นทิศทางที่ได้รับการวิจัยอย่างเป็นจริงเป็นจัง ซึ่งในอนาคตอาจนำไปสู่การสร้าง ระบบวิเคราะห์กลิ่นในอุปกรณ์ใส่ (Wearable Smell Detection Systems) ที่สามารถแจ้งเตือนภาวการณ์อันตรายจากสารเคมี หรือหากแม้แต่ช่วยทำให้ผู้ที่มีความผิดปกติในการรับกลิ่นสามารถรับทราบกลิ่นได้ผ่านระบบดิจิทัล เมื่อเทคโนโลยีกลุ่มนี้พัฒนาไปจนถึงจุดที่สามารถเข้าถึงผู้คนได้อย่างกลมกลืน พวกเราอาจได้มองเห็นโลกที่ "กลิ่น" ไม่ใช่เพียงแต่สิ่งที่มนุษย์รับทราบด้วยจมูกอีกต่อไป แต่เป็นข้อมูลที่สามารถนำมาวิเคราะห์ คาดการณ์ และสร้างคุณค่าทางเศรษฐกิจและวิทยาศาสตร์ได้อย่างมหาศาลเลยทีเดียว