Search

[dsmol19]

นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน เกือบทุกเฉ ตของ ก รุ งเท พ รวมทั้งหั วเมืองใหญ่ๆรวมและก็ราว 500 ไร่

รวมทั้งเมื่อ 30 ปีกลายนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้ท่องเที่ยวทีละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน


มาจำนวนมาก ก็ส่งลูกเรียนเมืองนอกหมด ไม่ต้องทำงานให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมชอบ


เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้ผลกำไรมาเยอะแยะอยู่แบบเดียวกัน เราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน

และจู่ๆพออยู่มาวันนึงนั้น ก็มีญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง

แบบที่ว่าเสียๆหายๆเพราะมีความคิดว่าตนเองมีเงินมากมายจะกล่าวอะไรกับผู้ใดกันยังไงก็ได้

แม้กระนั้นก็ให้เงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้มองเห็นหน้าอีกนะ

เพราะว่าเงินที่ให้ มีความรู้สึกว่าให้ทาน ต่อจากนั้นเขารับเงินพร้อมน้ำตา เวลานี้ผมไม่เคยทราบเลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าแล้วในปีนั้นกำเนิดวิ ก ฤ ต


อุทกภัย พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถยนต์ผม 19 คันบ้านอีก 5 หลัง ที่ดินมากไม่น้อยเลยทีเดียว เงินสดที่เคยมี


แฟนผมเล่นหุ้ นเจ๊ งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจกระทั่งหมดตัวข าดทุนภายใน 2 ปี

เป็นสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงหนี้ 200 กว่าล้าน เวลานี้ผมเป็นบุคคล ล้ ม ละ ล า ย

เช่าห้องพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต และภรรยาผมก็ไม่มีกระจิตกระจิตใจ

ทำอะไร ทั้งลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามเส้นทางชีวิตตนเอง

ผมไม่เคยได้มองเห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมจะต้องยกหม้อ ก๊วยเตี๋ยว

ล้างถ้วยชาม แต่ว่าพอมันอยู่นานวันเข้าเดี๋ยวนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาทุกข์ยากลำบากตอนแก่แต่ว่า

ก็พอเข้าใจชีวิตมากเพิ่มขึ้น เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แม้กระนั้นลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าพ่อผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

เพราะเหตุว่าในตอนนั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้เสมือนพ่อผมเป็นหม า

บิดาผมยอมหมดเพราะชีวิตลูก มีค่ามากกว่าอะไรทั้งหมด ต่อให้ทำ อ ย่ า ง ไรบิดาก็ยอม

ถ้าหากมีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ แล้วก็แสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นเป็นด อ กละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณต่อไปแล้ว แต่ว่าถ้าคุณลุงทุกข์ยากลำบาก คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้


ผมจะไม่ด่ าเหมือนที่คุณลุงด่ าบิดาผมหรอกนะ เนื่องจากว่าถ้าเกิดขาดเงินคุณลุง ผมอาจจะไม่ร อดในวันนั้น

ด้วยเหตุว่าเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมกระทำตามที่บิดาบอกแล้วให้ทดแทนหนี้สิน

ก้อนนี้ให้คุณลุง และก็ส่วนลูกคุณลุง ผมไม่เคยทราบก ร ร มของคนไหนกันของมันนะ

เมื่อได้ยินเพราะฉะนั้น ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง แล้วก็ลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง

หลานเขามิได้ด่ าผมแม้กระนั้นหลานพูดความจริงให้ฟัง เพียงแค่ผมรับข้อเท็จจริงไม่ได้เพียงแค่นั้น

แต่เวลานี้ผมสุขสบายดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านค้าผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีเป็นจำนวนมากผมไม่ชอบคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมกินผมเที่ยว

แต่ว่าเดี๋ยวนี้ผมหมดตัว มีหนี้สิน ไม่มีเพื่อนฝูง ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็น ขณะนี้ผมห่วงแค่เมียผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม ด้วยเหตุว่าไม่อย าก

เห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามคำถามว่าผมเป็นผู้ใดกันแน่ ร้านอยู่ตรงไหน

เพียงแค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิดเตือนใจ อาจจะไม่มีคำว่า ย า กจนกระทั่งสำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก ถ้าเกิดไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด แล้วก็ประเด็นนี้สอนใจได้ดีจริงๆ

มันถือว่าเป็นการสอนใจ สำหรับคนอีกหลายๆคนเลยที่ทะนงตน ลืมตัว รู้สึกว่าตนเองเหนือผู้ใด

"มองให้สูงราวกับท้องฟ้า
แต่อย่าลืมว่าที่ที่ยืน
...เป็นพื้นดิน..."
รวย
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/12927/
คำค้นหา : ไม่เอาพี่เอาน้อง