การที่เราพบกันเป็นด้วยเหตุว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Beer625]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาพบกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง รวมทั้งถ้าหากหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากอาจจะจำต้องจาก

สิ่งไหนที่เราทำมา ไม่อย ากพบก็จะต้องเจอ ไม่อย ากจากก็จะต้องจาก นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ดังนั้น การที่พวกเราโดน ปฏิบัติ จากคนอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันเป็นผลของแขน ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเกิดเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะอยู่นอกจากวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนพื้นแผ่นดินโดยที่พวกเราไม่รู้สึกตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็แบบเดียวกัน ทุกการกระทำนั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราทราบดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

พวกเราก็จำเป็นต้องหัดที่จะให้อภัย ปลดปล่อยเขาออกจากจิตใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเราให้อภัยพวกเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับกร ร ม ที่เขาทำ โดยที่พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรก็แล้วแต่กับเขา

เสมือนคำที่ว่า "บุญใคร..แขน ร ม มัน"

ตามหลักคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เพราะว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่างล้วนควรมีที่ไปที่มา นั่นคือ ตัวแขน ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาเจอะกันแล้ว จากนั้นคือ พวกเราเองจะเป็นคนกำหนด

กำหนดให้ดีก็ด้วยกันทำดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในขณะนี้ คือผลของกร ร ม ในอดีตที่ผ่านมา

แต่ชีวิตจะคืออะไร ในอนาคต เป็นผลของกร ร ม ที่พวกเราทำในวันนี้
เรื่องบังเอิญ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/