Search

[PostDD]

เพียงพอไม่มีเงิน คนแรกที่คิดถึงเป็นพ่อแล้วก็แม่

แต่ว่าเมื่อมีเงินคนแรกที่คิดถึงหมายถึงแฟนและก็เพื่อนพ้อง

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เวลาที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมเกิดในครอบครัวที่ย ากจน หลายคราว

ที่ไม่มีอาหารพอเพียงสำหรับทุกคนเวลาทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม รวมทั้งกล่าวว่า"ทานเยอะมากๆนะลูก แม่หิวมากแค่ไหน" ทีแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่มีสาระ ต่อสภาพทางด้านร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมชอบรับประทานมาก ในตอนที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมแทะเล็มกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกตื้นตันใจเมื่อใดก็ตามผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แม้กระนั้นแม่ปฎิเสธตลอด แม่กล่าวว่า "ลูกรับประทานเถอะ แม่ไม่ค่อยชอบรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

และค่าใช้จ่ายทุกสิ่งทุกอย่างในบ้าน บางเวลาผมตื่นมากมายลางดึกดื่น

ผมเห็นแม่ยังคงนั่งดำเนินงานอยู่ มีแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆแค่นั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับผม..นอนเถอะขอรับมันดึกมากแล้ว" ผมพูดกับแม่

แล้วก็แม่ยิ้มแล้วก็กล่าวกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่อยากนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเช่นเคย

ครั้งที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอันมากหัวใจให้ผม แม่นั่งคอยผมท่ามกลางแสงอาทิตย์แรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


ม่าม้า จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกที่แม่ได้ตระเตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่รวมทั้งบอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แม้กระนั้นแม่กล่าวว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

แล้วก็หลังจากที่พ่อผมเสี ย ชีวิตด้วยเหตุว่าโ ร ค ร้ าย แม่ของผมจะต้องแบกรับภาระ

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดทั้งปวงผู้เดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่เห็นความเป็นไปของครอบครัวเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็ชี้แนะให้แม่สมรสใหม่แต่ แม่ก็ปฏิเสธตลอดพร้อมทั้งบอกว่า

"ฉันไม่ต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้สำเร็จการศึกษาแล้วรวมทั้งได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แม้กระนั้นแม่ดูเหมือนจะไม่ได้อยากต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยยอมรับเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งกลับมาให้ผมด้วย แม่พูดว่า "แม่มีเงินพอได้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการสนับสนุน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบการศึกษาก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยเงินเดือนที่สูงลิ่ว

และผมตั้งอกตั้งใจจะพาแม่มาดำเนินชีวิต อย่างมีความสุขกับผม

แต่แม่ผมท่านไม่ได้อยาก ไม่ก่อกวนผม แม่ บอกกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก ดังเดิม

และครั้งที่แปด

เพียงพอแม่เฒ่าตัวลง ก็ต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องด้วยโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ในทันที

แม่นอนอย่างเมื่อยล้าภายหลังการ ผ่ า ตั ด แม่มองแก่ลงไปเยอะเลย แม่ดูผมด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่าคุณรัก

รวมทั้งประสงค์จะได้เจอผมมากที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมมาก แล้วก็มองอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปมาก รวมทั้งผมมองแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บหัวใจ เนื่องจากว่าการได้เห็นคุณแม่สุดที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมแล้วก็พูดกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่เคยทราบสึกเจ็ บอะไรเลย"

แล้วก็เป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วภายหลังที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงตลอดกาล

ครอบครัวเป็นเรื่องจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่มีความเอาใจใส่ ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนจะสายไป
แม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/